Güney Kore'de din özgürlüğü anayasal olarak garanti altına alınmıştır ve ulusal bir din yoktur. Ayrıca dini inançta çok az tekdüzelik vardır ve bu durum genellikle dışarıdan gözlemcilerin kafasını karıştırır.
Tarihsel olarak, birkaç din art arda Kore'de galip gelmiştir. Bunlar; Şamanizm (tanrılara, iblislere ve bir rahibe veya şamana duyarlı ataların ruhlarına olan dini inanç), Budizm, Taoizm ve Konfüçyüsçülük'tür. Bununla birlikte, biri diğerinin yerini aldığında bu dinlerin hiçbiri terk edilmedi ve hepsinin ülkenin sosyokültürel gelişiminde bir rolü oldu. Bu nedenle, (eski zamanlardan beri Kore'de var olan) Şamanizm ayinleri hala birçok kişi tarafından uygulanmaktadır.
Konfüçyüsçülüğün ilkeleri ve toplumsal bakış açısı, Kore'nin günlük yaşamında ve aile ilişkilerinde hâlâ çokça görülmektedir ve Budizm, örneğin sözde Hıristiyan olan insanlar arasında bile etkili olmaya devam etmektedir. Nüfusun yaklaşık dörtte biri, Protestanlar (özellikle Presbiteryenler ve Metodistler), bağımsız Hıristiyanlar ve Roma Katolikleri en büyük gruplarla Hıristiyanlığı kabul ediyor. Nüfusun altıda birinden azı ise Budisttir.
Hristiyanlık Kore'de nispeten yenidir, Roma Katolik misyonerleri yarımadaya ancak 18. yüzyılın sonlarında ve Protestan meslektaşları bir yüzyıl sonra ulaşmışlardır. Hıristiyanlığın Kore toplumunun modernleşmesi üzerinde derin bir etkisi olmuştur. Budizm ilk olarak MS 4. yüzyılda tanıtıldı ve 918'de başlayan Koryŏ hanedanının resmi diniydi. Nüfusun yaklaşık altıda biri sözde yeni dinlere bağlı. Bunlara Wŏnbulgyo (Wŏn Budizm), Taejongyo (“Büyük Ataların Dini”) ve Ch'ŏndogyo dahildir. Başlangıçta Tonghak (“Doğu Öğrenimi”) olarak bilinen Ch'ŏndogyo (“Göksel Yolun Öğretisi”) Budizm, Konfüçyüsçülük, Hıristiyanlık ve hatta Taoizm'in bir karışımıdır; 19. yüzyılın ikinci yarısında geniş çapta yayıldı. Şamanizm ve geleneksel coğrafya (p'ungsu) uygulamaları genellikle cenaze törenleri gibi belirli durumlarla sınırlı olsa da varlığını sürdürmektedir. Konfüçyüsçülük, Chosŏn (Yi) hanedanlığı (1392–1910) sırasında ulusal etiğin temeliydi; resmi taraftarlarının sayısı artık az olsa da, çoğu Koreli aile hala atalara tapınma dahil olmak üzere ilkelerini takip ediyor.
